Volkan Konak Anısına Şiiri - Serpil Koçar

Karadeniz’in hırçın dalgaları gibiydin,
Gür sesinle, koca yüreğinle ruhlara dokunurdun.
Şarkılarını, şiirlerini okurken
Bazen kahkaha ile güldük,
Bazen de sessiz gözyaşlarımız aktı…
Ama hep yüreğin kocaman bir adamdandı.

Sahnedeyken rüzgarı arkanı alır gibi coşardın,
Her sözün, her ezginle bizleri Karadeniz’in koynuna götürürdün.
“Götür beni Karadeniz’e” dediğin her şarkıda
Sanki kendi yüreğimizden geçenleri söylüyordun.

Kocaman yüreğinle tanıdık bizleri,
Önce şarkılarınla kurdun tahtını gönlümüzde,
Vatana olan aşkınla daha da derinleşti sevgin.
Şarkılarınla avuttuk kendimizi,
Bazen hüzünle, bazen umutla…
Eşine olan sevdan, aşkın,
Hiçbir zaman dilinden düşmedi,
Bizi hayran bıraktı.

Sanatına aşık, eşine sevdalı,
Vatanı uğruna ölecek kadar cesur bir yürek…
Öyle kocamandı ki senin yüreğin,
Bizleri kendine hayran bırakan bir insan.
Gidişinle yaktın, yıktın, içimizi boşalttın.
Ama şarkıların, sözlerin hâlâ bizimle…
Her notanda, her mısranda yaşıyorsun hâlâ.

Ani ve zamansız oldu bu veda…
Hani bir şiirinde derdin ya “alışırsın”…
Bilmem şimdi yar dediğin nasıl alışır yokluğuna,
Yanan yüreğini nasıl soğutur…
Biz sevenlerin bu haldeysek,
Ailene, evlatlarına
Rabbim sabır ve dayanma gücü versin, koca yürekli adam.

Eşin ne de güzel anlatmış bir demecinde:
“Karadeniz’i öksüz, beni de sensiz bıraktın.
Şair ruhlu, şiir sözlü Volkan’ım, vuslata giden yerde
Böyle yaşanıyor ayrılıklar. Bizimkisi bir aşk hikayesi değil, aşktı.”

Seni yaşamış, yıllarını vermiş bu kıymetli kadın
Ne de güzel anlatmış koca yürekli adam…

Gittiğin yer cennet olsun,
Dualarımız da ışık olsun sana.
Sana dil uzatanları biz Allah’a havale ettik.
Sen huzurla uyu, koca yürekli adam…
Şarkıların, şiirlerin, gülüşlerin
Kaldı bizlere miras…
Yaşatacağız, anacağız, her dinlediğimizde…

Ve biz hâlâ seninleyiz,
Her Karadeniz rüzgarında, her hırçın dalgada
Sesin, sözlerin ve yüreğin bizimle…
Ruhun şad olsun, mekanın cennet olsun
Koca yürekli Volkan Konak.