Virane Şiiri - Muhammed Rabbani Koç

Bugün yıkık bir adam gömdüm,
Bugün ben bir daha öldüm.

'Ne oldu? ' diye sormayın, anlatamam,
Bakmayın ağzıma öyle, konuşamam.

Virane.. Neden bu evler hep öksüz,
Neden sözler keskin, neden kalpler virane?

Uyumadı bu nehir hiç, aktı dağlar arası,
Niçin kan gibidir, kimin kanıyor yarası.

Ah! Bir yanım hep coşkun, koşmak ister,
Bir yanımsa susmuş mezarını bekler.

Viraneyim dostlarım, bakın bittim,
Geldim, kara toprağım, ben geldim.