Vicdanları sızlamadı Şiiri - Halil Aydın

VİCDANLARI SIZLAMADI
İşinden atıldı
Kucağında çocuğu ile sokağa çıktı
Çaresizliğine yoksulluğuna ağladı da, ağladı
Kucağındaki kızının vicdanı sızladı
Babasının boynuna sarıldı da, sarıldı
Gözyaşlarını silip, gözlerini kapattı
Yüzünü, saçlarını okşadı
Tekrar sarılıp sanki teselli etti
Sorumluların vicdanları kilitli
Vicdanları taş san ki
Ne bir söz söylediler, ağızları kilitlendi
Ne de beş yaşındaki, kız çocuğunun
İnsanlık erdemini anlaya bildiler
Ne de vicdanları sızlamadı
Yine de tekrar işe almadılar
Şu kışta kıyamette çoluk çocuğunla
Aç kalırsan kal, bini hiç sallamaz
Sen üç çocuk yap, Allah verir rızkını
Hiç düşünme sen gerisini;
Diye öğüt üstüne öğüt verdiler
Hatta ödül de vereceklerini söylerdiler
HALİL AYDIN(Sizden biri)