Vezneden Cikinca Şiiri - Seyfi Karaca

Vezneden cikar cikmaz
Alfabenin sonundan yveya kitabin ortasindan degil
Gözünü acip dünyayi nerde buldu gördüyse ordan
Okudugu duydugu tanidigi veya tanimadigi insanligi ve hayati anlamak icin
Usta cikakligin sanati ve askiyla
Bakarsin kalfasin, bakarsin gözü doymus gönlü kanmis
Farkina vararak kendinden baska hic..
Yaz geliyor iste kendine sevgili bulup bakmaya
Varsa kiymetiyle hürmetiyle hem giyabinda hem huzurunda bir dem huzur
Bir dünyalik mutluluk alip bulup sarilmaya
Sahnesi calisilmamis cicekle böcekle yabanla yaziyla
Ezbersiz dilden halden ve yoldan yari yariya
Yolunda giden gölge, suyunda akan irmak, sedirinde oturan günes
Duraklar dolusu nesneler birbirine sebep ve bahane
Yazi hanesi carsi bazar daireden tramvaya,
Belediye binasinin önünde durup gecen fabrikanin paydos ettigdir
Cikagelmelisin senindir toz toprak ve sehir..
Vardigin yerdeyse
Calar cagirir durur gönlüne kurdugun mekan ve saat
Ciceeeeek cicek,
Cicektir bahtin ömrün

Mart / 22