Vatan sana minnettar
Girdiğin kabir sana dar
Gönüllerde yerin var
Baş tacısın şehidim.
Analar ağıt yakar
Ne bu hırs, ne bu beğeni
Azrail gelince ölmez misin?
Hor görme bu garip seveni
Sevmesen de ölmez misin?
Başı karlıdır yüce dağların
Her bahçede yetişmez gül
Figan eder ah ile bülbül
Gönüle aşktır kabul
Nedir gönlündeki kara dilber
Kalksa ortadan kin ile nefret
Yaşam bir sevgi düzene döner
Sorulmaz ne bugün ne ahret
İnsanlık o zaman insana döner.
Sevgi içimizde bir muamma
Kur’an onunla başlar
Kelamı yazandır Elif
Ali’nin elinde Zülfikar
Kafire inen kılıçtır Elif.
Karac’oğlan’da sevdadır
Arif dilinden arif konuşan
Bir gönül arifi var mıdır?
Bakmadan gönül gözünden
Gören bir arif var mıdır?
Nice dosta yandın yakıldım
Aşk ile yaratılan alemi
Hakkın vicdanı biliriz
Söylenen bunca kelamı
Cananın cana sözü biliriz.
Yola çıkıp yollara düşen
Madem cesursun çık karşısına
Kanıyla boğar seni şehidim
Canını verir vatanın karışına
Bir ölür bin doğar şehidim.
Cehalet başına ağını örmüş
İlim irfan yolu meşalesi
Gönüllerde yanar öğretmen
Bilgi ırmağının şelalesi
Çağlayıp akar öğretmen.
Uygarlık mimarı vatan neferi
Ta ezelden vardı aşk
Havva oldu bahanesi
Gönüllerde olur meşk
Muhabbet oldu bahanesi.
Akıpta görünmeyen ırmak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!