Vesikalik Gülen Cocugun Mektubu

Vesikalik gulen cocuk yine yazdi mektubunu.
Derenin kenarina kara kapli duvarlarina geldi,agladi...
Vesikalik gulen cocuk hep yapti bunu.
Yine yazdi yine agladi.
Kara duvarlarin kizi surat asmis sessizce dinliyordu.
Yan yana ayni masada oturuyordu.
Kimse bilmiyordu vesikalik gulen cocuk onu cok seviyordu.
Vesikalik gulen cocuk birgun anladi gercegi.
Ayni sokak ayni masa derken,
Dertli dertli caldi sazlar,
Ayrilik sevdaya dahilmis.
Ayni sokak ayni masa ayri bir masal...
Vesikalik gulen cocuk kalkamadi masadan.
Sustu ama bakamadi kara duvarin kizina.
Rastgelirse birgun ona,
Onu cok daha sevecekti.
Bu da bir gercekti.

Vesikalik gulen cocuk soyle bir silkindi.
Omuzundaki sevda dusmedi.
Gozu ondan baskasini görmedi.
Parca parca oldu yuregi.
Döküldü sözler ama diyemedi.
Cayini eline zor aldi.
Yudumlari bogazina takildi.
Yan yana ayni sokak ayni masa ayri bir masalda,
Anladi vesikalik gulen cocuk.
Herkes coktan gitti.
Kalkamadi ayni masadan...