Vermiş Geliyo Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

VERMİŞ GELİYO
Bah usta Memmedin gara Mırtaza,
Ahşamdan tarlayi sürmiş geliyo.
Arpayı; culuğa, tayuğa, gaz'a,
Goyuna, alafi vermiş geliyo.

Sabahın goründe, sofrayı gomiş,
Gahvaltıyı yapmış biraz uyimiş,
Galhınca bir tehne çamaşır yumiş,
Çoluği çocuği yermiş geliyo.

Ununi elemiş, elegi asmiş,
Duzlamiş peniri, tuluğa basmiş,
Asabi bozulmiş, gafasi esmiş,
Gışlıh odunini gırmiş geliyo.

Gecenin bir vahti uyirken gari,
Silmiş temizlemiş goca ambari,
Buğdayı gaynatmiş, süpirmiş yeri,
Dam başına bulğur sermiş geliyo.

Canına tah etmiş, aşmiş bayiri,
Orağınan biçi vermiş çayiri,
Eyice yorilmiş, dönerken geri,
Bi abbas yoncayi dermiş geliyo.

Eceleyle çıhararah kepini,
Dıvara dayamiş, eyran küpini,
Bir hayinan salıncağın ipini,
Dutmuş daldan dala germiş geliyo.

Varmiş Müçtehit'e yanmış yahile,
Olence derdini getimiş dile,
Bir elinde tartı, birinde kile,
Stres sıhıntiye girmiş geliyo.

                        İsmet Murat (müçtehit)
                               Tüm.San. Der.
                    İç anadolu Bölge sorumlusu
                        Genel başkan Yardımcısı