Verin Hükmümü Şiiri - Faruk Doğan 2

Gölgesine bile razı olduğum günlerin,
Işığından mahrum büyüdüm içimde.
Ne bir selâm düşerdi payıma,
Ne de adımı bilen bir dua.
Yine de vardım; belki eksik, belki fazlalık.
Artık ne fark eder?
Verin hükmümü.

Gözlerimde yorgun bir ömrün izleri,
Kalbimde kırılmış zamanlardan kalan sızı.
Ne sevgiye sığabildim,
Ne unutulmaya razı oldum.
Ben en çok,
Varlığımla yokluğu arasında kaldım.

Sözlerin ulaşamadığı bir derinlikteydim,
Beni anlatan ne cümle vardı
Ne de suskunluğu delen bir bakış.
Bazen sadece bakmakla geçer ömür,
Ve ben en çok baktığım yerde tükendim.

Şimdi karar vaktidir.
Ne bir savunmam var,
Ne de temize çekilmiş bir mazim.
Yalnızca içimde kırık dökük bir hakikatle,
Boyun eğdim zamana:
Verin hükmümü.

Çünkü her bekleyişte biraz daha eksildim,
Bir adım atsam, ardım uçurum;
Kalsam, içimden düşüyor hayat.
Ne kalmakla tamamlandım
Ne gitmekle kurtuldum.
Şimdi suskun değil, kararlıyım:
Verin hükmümü.