Verem Yeşili Şiiri - Kağan İşçen

sırma gölgesindeydim saçlarının
edanla konuştun yüreğime susuk
ben hiçbir haline yetişememiş kadar
mutsuz
bıraktığın ardına kuzgun
sana değil ardına
sana kıyamam gözlerimle
sakınarak solurum havayı
incitmesin bakışlarını nefesim

sana ayrıntılarımı ayırdım
çekinme
al
buyur
elini attığın her yerde bir parçam kıvranır
dışladım kendimi senin haricinde her nesneden
senin haricinde
senin haricinde
gözlerime batan kıymıklar ordusu şu alem
gözümde
günümde
gücümde
düşkün

bakamam başka bir şeye
verem yeşili gözlerimle
verem yeşili gözlerimde susuşun
yalnızca acılarımla evli olmam gibi
usul usul gidişinin sınırsızlığına hazır
ben yok mu olacağım yoksa

kavşaklarım tükenmiş
menzilimde yalnızca karabasan gözlerin
yanımdaki hayalinse sen kimsin
yanımdaki sensen hayalin kim
seni hayallerken
ayağa düşer özlemlerim
hayalini bile özlerim

seni bu kadar ben değilim yazan
yazmakla bitmeyen sensin
kaşların ki filizkıran öykülü
nereye savrulsam
sana şımarma serüvenim
deniz kızı saçlım
anlat
kaç sıratım var saçlarında
anlat
hangi telinde ağlaşmayı paylaşayım
erguvan yürekli kumrularla
anlat kaç cehennem hazırladın
siyah tabiatına sensizliğimin
anlat ki ninni olsun acılarıma sesin

alıngan mimozam
sen bir tek benim küstüm çiçeğim misin
bir ben dokunmaya kıyamam böyle sana