Ver Elinden İçeyim Şiiri - Güven Tekin

Aşk da bir oyun değil mi, yazı tura gibi?
Şansımızı denedik, her seferinde tura geldi.
Bir kere vuslata adımız yazılmıştı.
Gülmezdi yüzümüz, yürekten istesek de.

Senin çay sözün vardı bana daha.
Hemen nereye gidiyorsun ki?
Defalarca deneseydik, belki yaz gelirdi.
Verdiğin çay sözünü, beraber içerdik doğada.

İmkânsız olsa da kavuşmak, beraber kırardık zincirleri.
Hangi limana yanaşayım? Sen benim son durağımdın.
Geceleri gökyüzünü aydınlatan ışığımdın.
Gözlerindeki ışıkla hayat bulmuştu gülüşlerim.

Gerçek miydin serap mı, hayatıma girdin bir anda.
Kalbimin cesaret kapıları sana açılıyordu.
Bir bardak demli çaydı, yeşil doğanın içinde.
Yudumladıkça bağrımı dağlıyordu bu acı.

Şimdi şarkılar seni söylüyor her notada.
Demli çay yerine, ayrılık şarkıları yüreğimi yaksa da.
Tek bir cümle, imkânsız olsa da bu sevdanın sonunda.
Yine uzat elini, bozalım bu oyunun kuralını; beraber olmaz mı, yar?
Ver elinden içeyim aşkın şarabını, yar.
Ver elinden içeyim son bardak çayımı, yar.