Düşer Gözlerine Hüznü Akşamın

Vefalı ol ey gönül, su kadar ırmak kadar!
Seni gül ile karşılayan çiğnediğin toprak kadar.
zümrüt dağların doruklarında kanat açan yar
var mı ötesi, bir selam ile hatır sormak kadar?

Güneşin öptüğü bulutlara yasladım başımı
sen miydin yanımdan gölgesiz geçen ?
mevsimlere serpilmiş ince yas dumanı
ırmakların dilinde aynı hüzünlü şarkı
yağmurlar yıkıyor gözyaşlarımı
sevenin sevilenden var bir farkı
ne zamana sözüm geçer, ne de güne
üzülürüm, bir günün daha sensiz öldüğüne.

Şimdi düşer gözlerine hüznü akşamın
göz yaşını sil, başını dayadığın buğulu camın!
ve insan yüreğinde saklar parça parça mevsimler
Bir muammadır hikayesi ruhu kanayan insanın.