Vedat Telhan Şiirleri - Şair Vedat Telhan

Al acılarını gel benimle,
Bağdaş kurup oturalım bıraktığın yalnızlığın tam ortasına,
Ve senin için yazdığım öksüz türkümü dinle,

Hangi dil anlatabilir şimdi yokluğunu,
İçimde her gün biraz daha çoğalarak büyüyen boşluğunu hangi umut doldurabilir,

Bu son sigaram, son şiirim, son yaram,
Bir daha sevmem kimseyi, kendimi kanatacak kadar,
Yaşamayı unutacak kadar, Özlemem kimseyi,
Özlemeyi de bırakırım bir kenara, bu son şiirim gibi,
Akşamları eve erken döner, kendi kabuğuma çekilirim,
Belki biraz müzik dinlerim, çay demlerim,

Bazen keşke hep bir yabancı olarak kalsaydın diyorum,
Hiç sevmeseydim seni, sadece adını bildiğim biri olsaydın,
Ve sadece adını bildiğim o tatlı kız olarak kalsaydın,

Sıradan bir günaydınla karşılaşsaydık sabahları,
Herkes gibi sende sıradan olsaydın,

Bırak işgal etsin yokluğun şehrin bütün sokaklarını..
Yağmurları sensiz yağsın bu harabe iklimin..
Kimsesiz papatyalar açsın gelmeyen baharlarda..
Çaresiz kalsın yolunu gözleyen tedirgin geceler...

...Hadi git...

Önceleri pek hissetmedim yokluğunu, ben kendime yeterim sandım,
Oysa her cenazenin acısı kırkı çıkınca başlarmış,
Ve her giden ardında koskoca bir mezarlık bırakırmış,
Ben bunu senden sonra aynaya ilk baktığımda anladım,
Kendime yeterim sanmıştım,
Yetmedim işte, yarım kaldım,

Artık martılar bile yemiyor attığım simitleri,
Bu denizdeki balıklar çoktan ölmüş,
Yıldızlar çekip gitmiş geceden,
Göğün mavisi dökülmüş,
Bulutlarda beyaz değil artık biliyor musun?
Kırmızı güller açmıyor bahçelerde,

En ölümcül gülüşlerini bıraktın içimdeki çıkmaz sokaklarda,
Belki de en sevdiğim özelliğindi, sana ağır gelen herşeyi bende terk etmen,
Gülüşün gibi, gidişin gibi, ne varsa kanatan, sigaramın dumanı gibi,
Benden fazla sen geçersin içimden,

Ansızın çekip gidişlerin içimden, ve zamansız dönüşlerin gecenin en kanayan yerinden,

Bir gün yine toplayıp yağmurlarını açarsın kapılarını bu kentin, ben hüzün yanımla karşılarım seni, sesin dökülür avuçlarıma, sus pus olur yüreğim, sırılsıklam karşılaşırız bir sokağın köşebaşında, benim gözyaşlarım senin yağmurlarına karışır, upuzun bir ırmağa dönüşür acılarımız, ayrılığımız hep kavuşmamızın ilk gününe denk gelir, bir ölüm bir mevsime bu kadar mı zor gelir, sen yine bir nisan yağmurunun ilk damlası, ben can çekişen bir kışın bitiş noktası, sen yağdıkça erir yüreğim, sen yağdıkça bu kenti usul usul terk ederim, tutuşur ayaz cesedim, sonum olduğunu bile bile ben her sene bu zamanlarda burada seni beklerim, gelir sonum olursun, ama ben her gelişimde sen buralardan çoktan gitmiş olursun,

Ne zaman seni düşünsem içimde bıraktığın boşlukta buluyorum kendimi, ve düşlerimin incelip koptuğu yerden sızıp gidiyor zaman, tutamıyorum o uçurumun yamacına tutunmuş ellerini, ben ne kadar yaklaşsam sen bir o kadar uzaklaşıyorsun ve gözden kayboluyor gözlerin, geriye zamanın aramıza ördüğü uçurumlar kalıyor, inceldiği yerden kopuyor uçurumlar, inceldiği yerden kopuyor insan,

Bir ben kalıyorum geride birde ölmeyi bile beceremeyen ağır yaralı cesedim uçurumun dibinde, kırık dökük cümlelerimi toplayıp bir şiir yazıyorum sana kan ter içinde, sen bilmiyorsun, aslında sen terk etmeyi bile beceremiyorsun, her sabah yeniden gidiyorsun benden, ve ben her sabah yeniden uğurluyorum seni içimden, sen gidiyorsun, ben üşüyorum, inceldiğim yerden kopuyorum her sabah, ve her sabah o uçurumun dibindeki cesedime geri dönüyorum,

Her akşam geri dönüyorsun aklıma, kırkı çıkmamış hayallerimize yaktığın ağıtlar yankılanıyor uçurumlarda, fırtına sonrası iki ceset gibi kalıyoruz yan yana, ama birbirimizden çok uzaklarda, ince yağmurlar yağıyor sonra, bir karanfil çiçek açıyor, bir kuş cıvıltısı çınlıyor kulaklarımda, bir umut var hala diyorum, yaşamak için bir umut, şiir yazmak için bir sebebim var hala,

Hep bu saatlerde takılır yelkovanın ayağı akrebin kuyruğuna,
Tökezler zaman, hep bu saatlerde uzar geceler,
Hüzün en çok bu saatlerde yakışır göz yaşına,
Bir cinayet gibi çöker özlemin şarkıların notasına,
Faili meçhul şarkıların cesedi düşer bir bir avucuma,
Kaparım gözlerimi, çığlıklarını dinlerim sessiz sedasız gecenin,