Seni gördüm yine dün gece
Bir şafak gibi parlıyordun
Benim gecem hiç bitmiyordu
Bile bile neden gitmiyordun
va
günler geçiyor bir isli çatı arasında
bazen ışığa hasret bazen geceye hasret
bir adam ve ben yaşıyoruz gitgide
bir yanımız dehliz bir yanımız deniz
balkonsuz evlerde gizemli günahlarla
pervasız düşmanlarla birlikte örüyoruz
bir güzellik ekseydik bahçemize
sevgiden aşktan ve merhametten
söyleyip dursaydık bir şarkıyı hep
sevgiden aşktan ve merhametten
saatler geçseydi biz geçmeseydik
Kâr etmez ahım sen gülizare
Onulmaz işler güzelim dilde bu yâre
Olsam da geçmem bin pare pare
Sevmiş bulundum güzelim gayrı ne çare
sağ gözümü kısıp sol kaşımı çattım
seni anlatan bir şarkı çaldı
betonarme evimin arka balkonunda
Coşkun Sabah, anılar ve Mahmut'un bahçesi
paslı paslı baktım
sonradan kuruyan şeftali ağacıma
Unutmak
Elini ateşe tuttu, ateşin yandığını görmedi, eli yandı elini çekti, ardına baktı ateş orda, yandığını daha iyi gördü. Mesafe koydu, aklı kaldı. Sessizce düşündü, sessizce düşüşüne anlamlar bulmak niyetindeydi, düşündü… düşündü…
‘’Elin yangını geçer, ya yürekteki yangın? Ha deyince alevi sönüp acısı sünmez mi zaman geçtikçe? Yara sensin evet, yâran değilsin.’’ dedi. İki ince çıtayla bölünmüş dört dilim penceresinde caddeden geçen insanlara baktı. Yaşlılıktan mı can sıkıntısından mı bilinmez, sol gözü muvakkaten hilalleşiyor, bu sırada göz bebekleri rot ayarı bozulmuş araba gibi sola çekiyordu.
gün göğerdi sisli bir esriklikle
sessizce güneşle barıştı yağmur
çanak çanak açtı badem çiçekleri
kan birikti çehremde taze ve serin
kör bir serçe fırladı yüreğimden
aceleyle örttü göz kapaklarımı
kaç şiir etti yaşadıklarım
kaç sözcük sığındı limanlarıma
hangi acılara yetti anlamlar
hangi hinliklere güldü geçtiler
kaç şiir etti ki yaşadıklarım
gönlümden zifiri
hepimiz bir virgülün ardıyız aslında
cümle cümle geziyoruz dillerde
biraz dinlenmişlik biraz yorgunluk
belki durağan belki sarhoş
yeni bir iklimde süreğen
cesur öyküler biriktiriyoruz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!