Veda Şiiri - Mehmet Semercio

VEDA

Yine, vedadan sonra izin kaldı yanımda,
Bildik kelimelerle vedalaştık anında.
Zaman güçlü esse de, sanma ki süpürecek,
İnkâr etsen de gülüm sevgi hâlâ sürecek.

Vedaya sebep sözler uçar gider öylece,
Kâlbe yenilen oklar kalırmış senelerce.
Küstürdü mü sanırsın o öfkeli sözlerin?
Kolayca kopar mı ki, sevgi kökü çok derin?

Aşk, bir anda yeşerdi, eylülün onbeşinde,
Ne kadar da nazlıydın, hep koşturttun peşinde.
Gönüle bahar geldi, boy attı çınar gibi,
Muhteşem zirvesiyle görünmez oldu dibi.

Kollarında yaşarken, sanırdım ki hiç ölmem,
Kem sözlere, gözlere yenildik de mi bilmem,
Kaç kez düştük yüksekten, ufalandık toz gibi.
Bir bakmışız yerdeyiz, meğer yakınmış dibi.

Veda aşka aradır, biraz soluklanmadır,
Veda kırıcıysa da, buluşmalar ammadır.
Bu kaçıncı ayrılık, bu kaçıncı kavuşma?
Tadını çıkaralım, yârim fazla konuşma!

17.10.2018

Mehmet Semercio