Veda Şiiri - Neşe Ersoy

Bir sarı bahar hüznü tenimde
yüreği suskun kuğu gölünün
gidiyor sessiz ve sakin
yağmur gözlerimde usul usul

ömrümdü bıraktığım, bir buğday tanesi
bir tutam tuz
bir sabah kahvesi

kırıl şimdi şehir...
düş kendine
bir düğme olalı kör iliğimsin
değişken sarmaşıklı balkon
hoazin, elleri cehennem
nisanı ben almadım ki

gidiyor
körpe gülücüklere yenik
bulut kıvamında zaman ağır ağır
ey gözlerim sus! ..

*Hoazin: Bir tür kuş