Ve kıyamet Şiiri - İbrahim Hasırcı

Yağmurdan sonra kan kokusu
Bahardan sonra matem
Ve kıyamet ayrılıktan sonra
Sel, tufan, deprem
Yağmurdan sonra kan kokusu
Gözlerim kan çanağı
Kalbim ıslak bir kibrit kutusu

Seyyar bir zından gibi taşıyorum zihnimi
Ve geçen her gün için bir kalem kırıyorum
Kalemimin zehrinde ince bir hüzün
Ve her yanımda ağır bir ölüm korkusu
Kendime kilitliyim, deliriyorum

Yalnızım, üşüyorum, düşünüyorum
Aynı yerdeyim hep seni
Hep seni bekliyorum
Sen bir yarın getir bana
Ben azat edeyim
Sen yoksun
Her yeni gün bir yarını öldürüp
Bir düne gömüyorum

Uykusuzum, halsizim
Avlularda başıboş geziniyorum
Genzimde ıslak bir türkü buğusu
Gözbebeğim ay’ın mağrur duruşu,
Karanlıkta namlulardan dökülüyorum
Bu ay, bu türkü, bu karanlık namlu
Hala aynı yerdeyim
Utanıyorum

Karanlığım
Geceleri kendimi bulamıyorum
Takvimler görünmüyor, kayboluyorum
Soluyorum, kan kokusu ciğerime doluyor
Ne de ağır hayat, ne dayanılmaz
Bu akşam ne de tuhaf yağıyor yağmur
Sel, tufan, deprem
Bir şehir yıkılıyor, bir şehir boğuluyor
Ben ölüyorum

Dağlar çöktü çökecek, denizler kabarıyor
Uykusuzum, halsizim,
Hala aynı yerdeyim tek seni bekliyorum
Hadi bir yarın getir bana onu azat edeyim
Biraz da dün olsun
Olsun, ölü olsun yine de getir
Yeter ki sen getir
Hepsini dirilteyim

Hadi uzan artık tut ellerimi
Bir uçurum kenarında eğreti duruyorum
Tövbemin arkasından şeytan geliyor
Yağmurdan sonra kan kokusu
Bahardan sonra matem
Ve kıyamet ayrılıktan sonra
Sel, tufan, deprem,
Bir şehir yıkılıyor bir şehir boğuluyor
Uykusuzum, korkuyorum, utanıyorum,
Bir uçurum kenarında eğreti duruyorum
Göz bebeğim,
Bir ay tutuluyor
Ben ölüyorum