Ve Düşüneyim Uzak İklim Kuşlarını

kaçışırdı saçlarının her teli kardan
uçları kıvılcımlı berrak kokuşlu kar sabahı
uykulara dalar toprak biz oğuştururuz ellerimizi
heryer beyaza keserdi kuşlar beyaza suçlu tatlı birer leke
aç karnına bakışlı minik gözleriyle bizden simit kırıntıları mı beklerler acaba
yarını düşünmek yok güzelim
biz her halimizle bu anın gülüşleriyiz şimdi
sen açık pembe ben daha kızıl okul yolu cıvıl cıvıllığında
hava soğuk
pencereden dışarıyı seyretmek gibi huzurluyuz değil mi başbaşalığımızla
aşk bir pencere hayat dışarısı ikimiz için
en azından öyle sanıyoruz ya yarını düşünmek yok güzelim
aynı ceviz ağacının altında öptüğüm anlar gibi dudaklarını uzat hadi
gözlerinin rengini bir daha çok yakından göreyim
ve düşüneyim uzak iklim kuşlarını
ayağına getireceğim ateş böceklerini
baharın kokusu polen tozlarını
bir öpücük yeni bir dünya demektir buğusunda soluğunun
yeniden doğduğum küçük anlarım gibi şimdi seni hayal etmek
karlı kapalı sabahlarda seni görünce açılan kısmetimi