Önce doğmaktan vazgeçtim hayatta,
Sonra büyümekten çocukken,
Oyun oynamaktan diğerleri gibi,
Hatta pamuk şeker yemekten.
Etrafımdakiler beni sevmekten vazgeçti,
Ben de onları sevmekten,
Ve de gülümsemekten.
Ağlamaya başladım,
Sonra ondan da vazgeçtim.
Aklımdaki insanı aramaktan da,
Rüyalarımda mutlu olmaktan da,
Senin aradığım kişi olduğunu bilmekten de
Vazgeçtim.
Bir seni sevmekten vazgeçmedim,
Ondan da sen vazgeçtin
Ve bu sabah,
En sonunda canımdan da vazgeçtim;
Ama seni sevmekten vazgeçemediğim için
Bu kararımdan da vazgeçtim.
(28.07.2000)
Aykut BelliKayıt Tarihi : 21.3.2001 17:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




TÜM YORUMLAR (1)