Vazgeçersin de unutamazsın...

Birini hiçbir zaman affedemeyeceğini anladığında,
Ondan vazgeçersin.
Birini ondan vazgeçemeyeceğini anladığında
Onu affedersin...
Hayat, vazgeçmekle affetmek arasında,
İnce bir çizgide yürümektir...
Yaralar kabuk bağlar zamanla belki,
Ama izi kalır, derinlerde bir yerde saklı.
Affetmek büyük bir lütuf,
Hem ötekine hemde kendine,
Vazgeçmek ise yorgun düşen aşklara bazen tek çare,
Nihayetinde anlarsın ki,
Her veda yeni bir başlangıçtır aslında.
Bazen affederek hafiflersin, bazen de bırakarak özgürleşirsin.
Önemli olan, kalbinin sesini dinlemek,
Ve kendi huzurunu bulmaktır...