Vazgeçemediğim İstanbulsun.

boğazımda düğümlenir ruhuma sarılan aşkın,
tüm benliğimi ta canından yakalar,
yanaklarım kızıla çalar, ateşin ellerimi yakar,
boğazındadır ey yar!
hücrelerime can katan damlalar.

aşıkların yanaştığı liman
ve aşkın yaşadığı diyarsın
altında yıldızlar yatan
üstünde kandiller yanan
bengisuyunda kaybolduğum pınarsın.

dört bir yanımı kuşatan beldesin
sultanahmette güvercinlerinle
çamlıcada sarı yapraklı çiçekle
bağrında salınan kız kulesiyle
ey İstanbul! sen bendesin.

yedi kapıdan girilir
ve yedi tepeden göklere çıkılır
balıkçı kayıkları haliçe açılır
kıyıların martı kanadına boyanır
minareler düete başlar
vapurun düdüğü susar
ey yar! gönlüm bir yudum aşkına susar.

güneşin fitili adalarda yanar
boynu bükük eğrilir süleymaniyede söner,
ılık bir meltem hisara gecenin şarkısını söyler
her bir köşeden binbir ışık yükselir,
evrenin karanlığı bu şehre yıldızlar serpiştirir,
iki yaka arası ışık takı,
dönerken beyaz, giderken kırmızı,
ey istanbul! gündüzün başka güzel,
gecelerin gönlümün tacı.

kat kat göklerde,
kanatsız meleklerin gözleri sende
tek kubbe iki kanat, kelebek silüeti çehrende,
kıyılarında aşkın sınırlarını çizen sursun,
karanlık gecelerde Hilal'in yakamozlarına aktığı ahsennursun,
sana yan bakan göz, sende kabristan bulsun,
sen ey yar! vazgeçemediğim istanbulsun.