Vay, Vay, Vay Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

VAY VAY VAY

Büyüyüp adam olmuş,
Bir de manita bulmuş,
Kiralayarak dolmuş,
Geziyormuş vay,vay,vay.

Bitirmiş fakülteyi,
Kurmuş otoriteyi
Üstün, esre, ötreyi,
Yazıyormuş vay, vay,vay.

Arapçayı, türkçeyi,
Yutmuş ibraniceyi,
Şimdi de latinceyi,
Çözüyormuş vay, vay, vay.

Ele alıp sujeyi,
Hayal edip objeyi,
Planı, projeyi,
Çiziyormuş vay, vay, vay.

Kullanıp melekeyi,
Kesip mütarekeyi,
Her türlü tehlikeyi,
Seziyormuş vay,vay,vay.

Basarak otağını,
Yağmalayıp bağını,
Mazlumun dudağını,
Büzüyormuş vay, vay, vay.

Saptırıp rotasını,
Doldurup kotasını,
Hergele atasını,
Eziyormuş vay, vay, vay.

Ey Müçtehit kaza'yı,
Dolaşarak boz ayı,
İçer iken boza'yı,
Süzüyormuş vay,vay,vay.

Sözlük:
Suje: Konu
Obje:Nesne

İsmet Murat
(Müçtehit)