Vatansız Sevda Şiiri - Murat Kürşat Ertekin

(Fesleğen kokulu hezeyanlar)

Eylül'de geldi geçti...
Fesleğenler son deminde burcu burcu kokmanın.
Varken yoksan, anlamı var mı son nefesten korkmanın?
Güneşi kaybettiğim, üşüten bir yaz bırakıyorum ardımda,
Soğuğumdan ürperecek, alev alev yanacak bir güz var kapımda.

Eylül'de geldi geçti...
Susan hayallerle, gözümde alelade coşkusuz, bataklık gibi sahiller.
Gönül gönlüne susamışsa, bana aksa ne, akmasa ne nehirler
Sanki Zodyaktaki en olmaz burçlarız, sanki tüm dünya karşımızda
Üzerimize atılmış muhalefet şerhleri, dağ olmuş yüzler var aramızda

Eylül'de geldi geçti...
Alpay gibi Eylül’de bekledim, önceki ay da bekledim, gelmedin.
Saçlarında parlayacak, sessiz sitemler besteledim; işitmedin.
Beşerdim, şaştım... Nadimane vefa aradım sığındığım kollarında
Mülteci kalbimle şuursuz adımlıyorum, vatansız sevmek yollarında

Ömür de geldi geçti...
Zenginlik neydi? Tamam olmaya bir yastık, bir de yorgan yeterdi.
Fukara beni bende kaybetmek, sende seni bulmaktan beterdi.
Şimdi Eylülleri özlüyorum, ne sıcak ne soğuk fesleğen kokularında
Ölmüşün de olmuşun da çaresine inanmak istiyorum, bir çocuk saflığında.