Vatansız Kaldım Şiiri - Sadık Güler

Zifiri karanlıktı ortalık
Göz gözü görmüyordu
Sis bir karış
Soğuk hava derecesini ikiye katlamış
Gece dahi donmuştu
Ağır ağır ilerliyor
Ara sıra çöküyor
Rüzgarı kokluyordu
Bir kalp atışları
Bir de botlarının karı delişinden başka
Hiç bir ses duyulmuyordu
Ağır ağır ilerliyor
Ara sıra çöküyor
Görüntü alınamıyor
Ses dahi sessizliğe bürünmüştü
Kalktı çöktüğü yerden
Ağır adımlarla ilerliyordu
Bir kalp atışları
Bir de botların karı delişinden başka
Hiç bir ses duyulmuyordu
Ansızın bir ışık patladı
Bir anda yandı söndü
Bir kıvılcım gibi
Geceyi aydınlattı ve söndü
Gözüm oraya kaydı
Uzaklardan göründü
Neydi o
Anlamaya fırsat kalmadı
Ardından bir ses ıslık çalar gibi
Karanlığı dele dele hızla yaklaşan o ses
Geldi evladımın yüreğine kondu
Gözüm evladıma kitlendi kaldı
Önce dizlerinin üzerine
Sonra yüzüstü düştü
Arkadaşları bağırıyordu
Yatın!...
Pusu!...
Benim sesim kesildi
Dilim yoktu, sanki hiç de olmamıştı
Bağıramıyor, seslenemiyordum
Gözüm evladıma kitlendi kaldı
Sanki göz kapaklarım hiç yoktu kapanmıyordu
Donmuştum
Tüm duygularımdan arınarak donmuştum
Yüreğime hançer saplanmış
İçim feryat figan
Kan dolaşımım beynimi baskılıyor
Kalbimin sızısı gözlerime vuruyor
Ama benden bir ses dahi çıkmıyordu
Uykumu siren sesleri böldü
Dışarısı kalabalık insan sesleri
Kapı zili çaldı
Allah'ım rüyanın içinde bu da kabusum olsun
Rabbim yalvarıyorum
Ne olur rüyanın devamı olsun
Kapı zili çalıyordu
Açmayın kapıyı açmayın
Açmayın bırakın çalsın
Çocuklardır, her gün gelip zile basıp kaçan çocuklar
Kapı zili çalıyordu
Siren sesleri
Canımı alacak gibi ötüyordu
Açmayın duymak istemiyorum
Susun söylemeyin
Elinizi ayağınızı öperim
Yalvarırım söylemeyin
Olmaz bu olamaz kabul edemem
Yalvarıyorum ne olur bu gerçek olmasın
Kapım açılmadı, evimin duvarları yıkıldı
Karşımda komutan
Ne olur komutanım
Ayağının altını öpeyim
Ne olur bu gerçek olmasın
Ne olursun sus söyleme
Canımı al
Ne olur sus söyleme
Komutan!...
Dudakları titreyerek vatan sağ olsun dedi
Vatan sağ olsun
Evet, vatan sağ olmaya sağ olsun
Havam, suyum, toprağım olsun diye
Vatan koymuştum evladımın adını
Havasız, susuz, topraksız kaldım
Vatan sağ olsun
Ben vatansız kaldım
Dizlerimin bağı çözüldü
Yıkıldım olduğum yere
Bir garip duygu sardı içimi
Gözlerim kapandı
Ortalık karardı
Uyandığımda evladım karşımda
Hoş geldin annem
Bak bu köşkü bizim için ayırmışlar
Gel annem hoş geldin dedi.
Evladımı ve onun makamını görünce anladım ki
Ben aslında yaşarken ölüymüşüm
Ölünce yaşama kavuştum.