Vatan Millet Devlet Şiiri - Mehmet Cıngır

Düşme kimliği belirsiz insanın ardına
Seni nasıl bir yola sokacağı bilinmez.
Hasret bırakır seni bayrağına, yurduna,
Kalbindeki kara,kırk yıl yıkasan silinmez.

Gizlemeye çalışır hep o kara yüzünü,
Sezebilir ancak o kara yüzü bilgeler
Kör etmiştir zifiri karanlıklar gözünü,
Katran kara yüzü,güneşi bile gölgeler.

Gel,yüzü aydın insanların peşine takıl,
Yeter,ölüm çığlığı atmasın hiçbir kadın!
Devreye girerse Allah’ın verdiği akıl,
Temiz kalplerin otağına yazılır adın.

Önlem al,saldırmasın sana kara yüzlü dev,
Görünce onu solar bütün taze çiçekler,
Pek kavi tut evini,en güvenli yerdir ev,
Gün doğunca ortaya çıkar bütün gerçekler.

Dev baykuşlar öterse eğer bir gün bağında,
Titreyerek görürsün bil, kapkara bir rüya.
Aç çakkallar gezer başı dumanlı dağında,
Kara yüzlü,kurtuluş vadeder sana güya.

Maske düşünce gör kara yüzünü devlerin,
Başlar o zaman ülkende bitmeyen geceler.
Âma gibi bakar pencereleri evlerin,
Çözülür o zaman tek tek bütün bilmeceler.

Bilmem hangi meczup rüzgârlar dağıtabilir
Gözlerindeki yağmur yüklü gri bulutları.
Hangi ilkbahar yağmurları diriltebilir
Yanardağ ateşiyle kurumuş umutları.

Ruhunda çağlayan olunca yağmur gözlerin,
Anlarsın sana vadedilen hayali köşkü.
Görünce kof olduğunu cilalı sözlerin
Yetim kalır yüreğindeki o vatan aşkı.

Sarınca bedenini tüm ülkenin kara kış,
Yükselir o zaman her gecenin göbeğinden
Yürekleri ağlatan hummalı bir haykırış.
Ve bir kor ateş fışkırır yurdun yüreğinden.

Eğilirse dev rüzgârın önünde ağaçlar,
Mağara ağızlı kuyuya düşer hürriyet.
Gülemezsin varken gözünde tipi,kar,
Kıyamete dek yaşasın vatan,millet,devlet.