Vasih Moyan Şiirleri - Şair Vasih Moyan

üşüsün kuş
boğulsun akvaryumda balık
sana ne
ayrılıklar takarsın boynuna gün boyu
-beşibiryerde-

“kısalır günler insanlar büyüdükçe”
der şair

bize kalan sa
biriktirip biriktirip
uzatabilmek kısalan günleri

taşıyıp o çocuk yüreğini
yaşamak için yeni baştan
güzel çocukların olacak senin

salla fırçanı sen

ihtiyardı
beyazdı
bir ses duysa eskilerden
çocuk gibi ağlardı
ve işte o zaman

çocuk iki yaşında
ablası kocaman
dört yaşında

çocuk kalkıyor-yatıyor
yatıyor- kalkıyor

aha dalda yaprak
yaprakta tırtıl
yaprağımı kendi mideme
-ağıtımı ben yakarım-
sazımı kendim kırar
ipimi de ben boynuma

Ben de masumdum her çocuk gibi çocukkene
sonra
hep ağlardım ben oyuncaklara
ben ağlardım oyuncaklara
annem döverdi ellerimi ellerimi
-oyuncaklar gülerdi-

ve yazılan mektuplar
ve yazılan mektuplar
-mektuplara cevap yok-

Her sabah yeniden açar
Benim Ayşe’m, Fatma’m
Hasan, Hüseyin çiçeklerim
Gülüşür kağıt kalem
Halay çeker
Yazı tahtam, sıralar, duvar ,panolar

Gelin çocuklar gelin
Şekerlerim var size
A diyene bir şeker
B diyene iki ...
Z derseniz kaç eder
Siz bildikçe çok şeker...