Varsayımsal Yalnızlık Şiiri - Özlem Çay

huzursuzluğu asıl yaratandı onlar;
pencere önü insanları!
ve düşmandı hep
kapı önü insanlarına..
düşmandı,
dışa açılırken onlar
içinin korku kapanında
kısılı kaldıklarına..

gün be gün kapandığı perde ardı suskusu,
dilini bağlayan söz öbeklerinin
kararlı intiharları,
başıboş gezinirken loş odada
düşmandı
yeknesak aynalara..

ya yürüyenler!
'tanrım sokaklar
mutlu cesetler için fazla'
vitrininde duran o soluk
gülümseyen yüzler
ellerinden hiç tutmamıştı ki
huzursuzluğu yaratan onlardı..
onlardan kalan tozlu yalnızlıktı....⚘

.....özlem/