Vardı Şiiri - Ahmet Karaaslan

Evim vardı, barkım vardı
Sağlam dönen çarkım vardı.
Ellerden çok farkım vardı
Azrail’e verdim canı.

Mücevherim, param vardı
Dünya bana tatlı yârdı.
Herkes elime bakardı
Azrail’e verdim canı.

Bağda, bahçede gezerdim
Denizde gölde yüzerdim.
Haddimi aşar azardım
Azrail’e verdim canı.

Ebem, dedem anam, babam…
Dünya için bütün çabam.
Bilmiyordum ne dert, ne gam
Azrail’e verdim canı.

Bacılarım, gardaşlarım
Bahar idi hep kışlarım.
Akmazdı gözden yaşlarım
Azrail’e verdim canı.

Evdeşim, oğul kızlarım
Şimdi eridi buzlarım.
Göğe savruldu tozlarım
Azrail’e verdim canı.

Allah’ı zikir etmezdim
Nimete şükür etmezdim.
Camilere hiç gitmezdim
Azrail’e verdim canı.

Şimdi omuzda saldayım
Bilinmeyen bir yoldayım.
Ah bilseniz ne hâldeyim!
Azrail’e verdim canı.

Koyup giderler mezara
İpliğim çıkar pazara
Zebaniler kor hızara
Azrail’e verdim canı.

Ölmeden önce ölseydim
Beş vakit namaz kılsaydım
Salih amelle gelseydim
Azrail’e verdim canı.

Yaradanım medet, rahmet
Fayda verir mi nedamet?
Şefaatçim olsun AHMED (s.a.s)
Azrail’e verdim canı.

Ahmet KARAASLAN(DEDEKORKUT38)
13/12/2012 Talas