Varolmayanı da sever insan
bir düşü mesela...
bir gülüşü, olmayan bir yüzün gülüşünü
düşüşünü bir yaprağın
koskoca bir kaya karıncanın sırtında, mesela...
Varolmayanı da sever insan
bir sanrıyı mesela
bir anıyı, olmayan bir geçmişin anısını
sarsışını bir katarın
küçücük bir fil çorbanda, kaşığında, mesela...
varolmayanı da sever insan
tuvalde bir fırça
bir resmi çizmiş, olmayan bir suretin resmini, mesela...
dağılmasını ömründe bir damlanın
upuzun bir gölge, karşında bir cüce, mesela...
Varolmayanı da sever insan
SENİ mesela...
BİZİ mesela...
İzmir/Narlıdere
15/ aralık/07
Kayıt Tarihi : 22.12.2007 13:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hikayesi açık ve net bir gün bir dizi izliyorduk ve ağzımıza pelesenk oldu bu laf ve arkadaşlarda takılıyorlardı sen yazabiliyor musun diye...bende 2 ay sonra bir boşluktan yararlanarak kaleme aldım ve ortaya ne çıktı ise işte huzurlarınızda..VAROLMAYANI SEVEBİLİR Mİ ACABA İNSAN? Birde bu soruyu siz sorun kendinize...saygılarımla
SAYFANDA BİRAZ DA KENDİNDEN BAHSETSEN DİYORUM.
BU GÜZEL ŞİİRLERİ YAZANI TANIMAYI ÇOK GÖRME OKUYANLARA.
Kİ TANIYINCA OKUMAK DAHA ZEVKLİ OLUR SANIRIM
SEVGİLERİMLE
Güzel bir açılım şiiriydi, düşündürücü...
Tebrikler şair...Saygıyla...Nurdan Ünsal
TÜM YORUMLAR (5)