Var İdi Derler Şiiri - Mehmet Şahan

Sözün dinlemeyen inatçı başa,
Gövdeye yük olan “ser” idi derler…
Aklıselim ile vursan da taşa,
Belaya bulaşan “şer” idi derler…

Elini vurmazken kurudan yaşa,
Gül bahçesi olsa girmez ataşa!
Ha gayret diyerek bindirsen kuşa,
Ovayı geçmeden “zor” idi derler…

Korkudan bir adım atmayan öte,
Avcıya emeğin katmayan ite…
Erkenden yol alıp gitmeyen ata,
Menzile ermeyen “tor” idi derler…

Önceyi tanımaz bilmez selefi,
Hırsa kapılanın olmaz velevi!
Bir anda geçse de saman alevi,
Âlemi kavuran “kor” idi derler…

Eldeki küçücük toplu iğneyi,
Görür de görmezse koca merteği,
Tahta çıkıp giyse sultan eteği,
Önünü görmeyen “kör” idi derler…

Bir düzen kurmadan gönül fayında,
Ok gibi çıkmasın sözün yayında!
Yazın sıcağında, Temmuz ayında,
Başımıza yağan “kar” idi derler…

Gönlünde eğleyip, dosta koştunsa,
Dost ile ağlayıp, dostla coştunsa,
Dost için aşılmaz dağlar aştınsa,
Aklımızda kalan “yar” idi derler…

Muhtacı, yetimi sarmazsa kolun,
Hasretin köyüne varmazsa yolun,
Vaktinde yerini bulmazsa pulun,
Değeri olmayan “zer” idi derler…

Şahan’ım akılda kaldıysa adın,
Kendinden birisi saydıysa yad’ın,
İsterse asırlar geçsin miyadın,
Bu deli bir zaman “var” idi derler…

Tor: acemi
Yad: yabancı
Ser: baş
Şer: fena, kötü, çirkin
Zer: altın