Var Bir Ayrılık Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Ağır ağır doluyor kalbime hüzün,
Yavaşça çekiyor saçımı son sözün.
Hani gitmek yoktu, hani olmazdı gidişin —
Beni böyle tarumar edip gittin.

İhanetin siyahı, şalı yakışmadı saçıma,
Ne kadar örtsem de dökülüyor yüzüme.
Sessiz yarım, sensiz eksik her bir cümle,
Gözlerin hüzün, yüreğin güzün…
Bu işte var bir ayrılık.

Kime derdim desem, benden kaçıyor,
Azrail zehirli yılan, çıngırağını sallıyor.
Seni bana çok gören diller susuyor,
Kafalar önde, gözler yaş döküyor —
Olmasaydı sonumuz böyle,
Melekler bile bize ağlıyor.

Mum muydu, alev miydi bilemedim,
Yandım da ellere diyemedim.
Beni yakan sendin, ihbar edemedim.
Saçıma dolan akları yolmaya gelme sevdiğim,
Mevsimin suçu yok… yüreğin hazan.

Şimdi rüzgârla savruluyor adın,
Bir yanım hâlâ çocuk, bir yanım kadın.
Susuyorum — çünkü bazen sessizlik,
En ağır vedadır insanın yüreginde kanayan.
Ve biliyorum,
Her ayrılık biraz ölüm,
Her ölüm biraz sensin…
Bu İşte var bir ayrılık,
Var bir ayrılık...
14.10.2025 00:56