Var Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Bir şarkı gökyüzünü terkedip elime düşse,
sevinç zincirinin halkalarına takılırdık.
Gelip de tamamlamasa, darmadağın,
kopuk, gündüzler de karanlığı çoğaltırdık.
Kendimize tutunmak, ses bayraklarıyla
dalgalanmak, yeryüzünü bütünleyip,
bir engin uçurumda varolmak.

Belki gözlerin olurdu, ya da unutmak,
kimseye, son noktayı koyarak.

Sen dalgın ölülerin sularında, var,
çemberin dışında bir hayat kurar,
sesin bütünlüğünde, kimseye dahil
olurduk.

23/08/2015