Vapur’dan Deniz’e Dökülenler.. 'Aşkın Ya ...

“Bu kadar Gül’dükten sonra Ağlanır mı?
Bu kadar Sevdikten sonra Gidildiği gibi”

Ağlanır…
Hiç gülmemiş gibi..
Gidilir….
Hiç sevmemiş gibi…

Yalan gibi, Rüya gibi olur her şey,
Sonra film şeridi olur gözlerimizde,
Yaşanıl’anlar,..

Gezip, tozulan yerler,
Hiç gidilmemiş olur..
Aşk yeminleri bile yalan olur..

Hiç sevmemiş oluruz bir gün,
Hatta hiç görmemiş,
Hiç Tanımamış…
Hatta Yüz’ün bile yalan olur..
Bir bakarım gözlerin yok olur,
Yerlerinde iki çukur
Ve Sen Yüz’süz olursun…

Bakışların…
Kaybolur…
Baktığın yerler buğu olur,
Kaybolan gözlerinin yanına gider hayal olur…
Uçup gider hepsi…

Zamanla hayalimdeki yüzünde yok olur,
Anımsayamam…
Ve Adın,
O zaten hep Yalandır…

Hiçbir yalan bu kadar yakışmamıştı adına,
Aşkın Yalan…
Kendin yalan..
Sırasıyla her şey yalan olur,
Yaşanmadıktan sonra,

*
Yaşanılanlar inkar edildikten sonra,
İlk inkardan son inkara kadar her şey yalan olur…
*

Ve Ben…
Acaba yaşıyor muyum diye şüpheye düşerim
Tüm bu yalanlardan sonra..

Nasıl olsa bir gün bu yaşadıklarım da
Yaşanmamış olmayacak mı?

Sen bu kadar Yalan’ken,
Ben artık bu gerçekle nasıl yaşarım?

“Vapur’dan Deniz’e Dökülenler…”

(Beş-Aralık-İkiBinOnBir*16:20)