Malta’nın som ışıktan bir konağının taşıyım
Tanığıyım gizemin, sevincin
İnsan meşakkatinin, ağlayışın
Tanrıların kanlı öykülerini
Fısıldıyorum kulaklarına gün yüzlü çocukların
…
Vardır birer hikâyesi taşların, şehirlerin, şatoların
…
Omuzlarımda yüzyılların yorgunluğu
Yaşamın topografyasında sol yanım sızlıyor
Denizin ışıltısı vururken yüzüme
Maviliğine dalıyorum geçmişin
Düş gibi
Gümüş kanatlı atlar geçiyor
Bir rüzgâr yalıyor çehremi
Şövalyeler geçidinde bir yılan tıslıyor
Velatta diyorum, Osmanlı’ya ket vurmuş kahraman
Medina, görkemiyle acısını gizleyen şehir
Birinin temelinde sevinç, diğerinde kasvet
MEHMET SÖĞÜT
Mehmet Söğüt 2Kayıt Tarihi : 24.5.2018 00:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çığlık olmalıydı...
![Mehmet Söğüt 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/05/24/valetta-ve-medina.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!