Nasıl anlatayım bilmem,
Ne çok seviyorum bilsen.
Bu dünyada benin için,
Yaratılmışsın sanki sen.
Sevda insana bürünmüş,
Sevgi demek aşk demektir,
Aşk olmadan meşk olurmu.
Sensiz bu gönlüm virane,
Sen olmazsan köşk olurmu.
Sen goncagül, bense bülbül;
Ben koştukça hep peşinden,
Bana hava atıyorsun.
Görünmemek için bana,
Köşe bucak kaçıyorsun.
Beni karşıdan görünce,
Rüzgar da okşamış seni,
Sürmüş parmak uçlarını.
Bak darmadağın olmuşlar,
Tarasana saçlarını.
Hemen kırma bu gönlümü,
Hasretinle yanıyorum,
Sarıyor özlemin beni.
Hergün dünden daha fazla,
İstiyorum inan seni.
Yetmez oldu artık bana,
Bunca sene hep beraber yaşadık,
Şimdi başımıza açılım çıktı.
Katili, bölücüyü muhatap almak;
Ata'yı düşündüm, canımı sıktı.
Cumhur kurulurken hep beraberdik,
Herşey geliyor üstüme,
Herkes bana karşı sanki.
Bu derdi, bu çileyi ben;
Hakedecek ne yaptım ki.
Hep sevdim ben insanları,
Neden sevdin beni diye,
Sakın sorma bilemem ki.
İçime dolan sevgini,
İstesem de silemem ki.
Seni canım sevmek için,
Bana sorsun bilmeyenler,
Umutsuzca sevmek neymiş.
Çok sevipte ölesiye,
Senden ayrı kalmak neymiş.
Sevgi nedir bilmeyenler,
Yolum sana çıkar ne yöne baksam,
Düz yolu bırakıp ters yola sapsam.
Hayalin bir adım önümdedir hep,
Her yön aynı sanki ne yöne baksam.
Kamaşır gözlerim hep ışıltınla,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!