Vah Gardaşım Şiiri - Ramazan Atmaca

Vah Gardaşım Vah!

VAh gardaşım vah, yüklenmişsin bunca ah
Gönlünde bilediğin
Kalbinle sivrilttiğin her mızrak
Sırtına saplanmış.
Ahın feryadın etrafı sarmış
Koca dağ gibi adamdan
Bir deri bir kemik kalmış.
Avuçlarında tuttuğun yaralı kuş misali kalbin ile,
Kendini avuttuğun hatıralarla
Yaşam mücadelesi verirken
Yinede dudağından yar türküleri,
Aşktan yana şiirler dökülüyor,dudaklarından mısra ,mısra.
Sırtın da bir kambur gibi taşıdığın
Onca vefasızlık yükü belini bükmüş.
Gözlerin söndü ,sönecek el feneri gibi
Yinede gel diyorsun gel
Özledim son bir kez görmek için gel diyorsun.
Uğrunda bir ömür tükettiğine .
Gelmiycek ,neden anlamıyorsun?
O ,çoktan ölmüş kendi içinde
Ramazan Atmaca