Üzüp De Gitti Şiiri - Osman Onuktav

Derin derin ah çektim koptu içimden bir taş
Bütün duygularımı birden ezip de gitti
Büktü kader boynumu eğildi dik duran baş
Acı çeken kalbimi sıkıp büzüp de gitti

Savruldu umutlarım çözülmüş gönül ipi
Yürek dersen karakış kar yağar eser tipi
Almış kalem eline hüzünlerin katipi
Dertleri hesabıma tek tek yazıp da gitti

Bu dünyada gam düştü yaşam denen payıma
Uğramıyor mutluluk hayat denen koyuma
Hüzün saran dalgalar vurdu hep kıyıma
Vefasız bir yel esti kumlar tozup da gitti

Hayallerim yaşasın diye soludum nefes
Tak ettiler canıma kalmadı bende heves
Kaderim sen özgürsün istediğin yöne es
Kurduğum düşlerimi bir bir bozup da gitti

Tam yarım asır geçti çektiklerim revamı
Kadere razı gelip ezdirmedim davamı
Siper ettim sinemi dimdik tuttum yuvamı
Yıkılmaz sabrı gören en son bezip de gitti.
Ama her şey nafile beni üzüp de gitti

Kafkasi