Uzun Uzadıya Şiiri - Seyfi Karaca

Elin koluna
Kolun dalına
Dalın omzuna...
Omzun bünyene
Böyledir
...birbirine kopmaksızın bağlı ve birbirisiz asla hayatın eşiğinden işlemeyen iş
Sen de
Ben de
Ve herkes bu devri, birbiriyle seyre dönen devranlığa adımızı insan koyduk
Ne haberin var ki...! ?
Birinden birine bir yaramız var ise kalben
Bilemedinse vicdanen
Bilemedinse zihnen karışıksak..bilemedinse kaybındaysak hafızanın
Daha daha bilemedinse atmıyorsa haktan hukuktan tarafa nabzımız...
Şiddetli huzursuzluklar çalkantısındadır o vakit hayalimiz düşümüz
O vakit bu uykusuzlukta amansız çıldırır bizi bırakıp giden hayat
Dengemiz bozulur
Taş değer tırnağa, kirli paslı kamalar saplanır yüreğe
O vakitterkeder batakhaneye çevirdiğimiz dünya bizi
Ve biz ondan evvel batar gider olu yordamı kırık dümensize
Susuz ekmeksiz öğünsüze
Kalpten, kafadan, akıldan, izandan...
Biri öldükce ötekinin hakkından gelen bünye bedenimizle
Çöööp çöp hatıra, hattıraya ve sonrasızlığa çürür
İnsanlığımızdan çölleşiriz...

Sryfi Karaca.........Ocak / 12