Uzun Ömürler Şehri Şiiri - Kıvılcım Vafi

kısa ömürlü kardeşlerin anısına

I.

sonsuzluk yaşındaydı / açtı şehrin kapısını / yorgunluğu girdi önce içeri / yıkıldı yere / ölü yorgunluğa bakıp, güldü çocuklar / çocuklar dünya güzeli kahkaha / öpücük yağmuru / baharda dünya / ...

diriliği girdi sonra içeri / durdu şehrin kapısında / bir çocuklara baktı / çevirdi başını / bir de düne

Mutluluk özlem olmaktan çıkmış artık
Korkusuzca oynuyorlar dolunay akşamları
Gecelerin bile sevildiği dünyada
Zamanından önce doğsun demiyorlar güneş

yarımacıklı gülüşle selamladı geçmişi / çocuklar, dedi / kısa ömürlü kardeşlerin anısına / koyalım bu şehrin adını Uzun Ömürler Şehri

Gözlerinde ağlanmamış ölüler yatıyor
Bak kardeşim
Bu dünya seninle dönüyor
Bu şehir seninle kuruldu
Yaşanmamış güzelliklere gülüyordu gözlerin
Gözlerin
kardeşim
dünya oldu

bağırdı çocuklar / ağızları gökyüzü açıklığında / yürek atışlarıyla bozuldu sessizlik / küçük yumruklar kalktı havaya / koyalım, dediler, bu şehrin adını Uzun Ömürler Şehri / olsun, dediler, bu şehir koca dünyanın başşehri

Bana verilmiş sözün var, unutma
Birlikte gireceğiz o şehre
Ölülerimizden artakalan canımızı
Öyküleyip, sunacağız yaşayanlara
Sonra, dolaşacağız sokaklarında o şehrin
Yüzyıllardır özlemini çektiğimiz
Küçük adımların
yorulmaz
duyarlığıyla

düşündü / bundan kaç yüzyıl önce / yazıyordu ak sakallı bir adam / yaşamın değerini, geçmişin geleceğini / dili, hepimizin dili / sözü, hepimizin sözü / bugünün gümüş yüzü / çağırıyordu dünyayı döndürmeye / üretken gücü

Sen de tut ucundan dünyanın
döndür

Daha hızlı döndür
Daha
daha hızlı döndür
Dökülsün bütün pislikler
Yalanlar
dualar

..........
..........