Uzun gecelerin sabahında

geldikleri gibi gittiler...
.
/önce ovalarda dolaştılar., dağlara tırmandılar…/
öyle sinsi adımlarla geldiler ki., daha serttiler ölümden bile
ezdiler kır çiçeklerinin renklerini., karanlık öfke ve küfürlerle…
. ,
/nehirlerden akıp., denizlerin derinine karıştılar…/
ağacından kopmuş söğüt dalıydılar ve ölmüş balık kılığında
savurdular fırtına hüviyetiyle bütün dalgaları., damla damla…
. ,
/bütün sokaklara girdiler ve sonra bütün evlere…/
ıslak iç çamaşırlarını sildiler kurumadan., arka balkonlarda
yeniden yazdılar kendi dilleriyle tıka-basa., kirli torbalarına…
. ,
/ama biz aydınlığı beynimize saklamıştık., bulamadılar…/
öyle sinsi ve ağır adımlarla geldiler., daha sert ölümden bile
ve görevimiz bitti dönelim artık dediler gönderildiğimiz yere…
. ,
/onlar kurguları bitip gidince şehir boşaldı., güneş doğdu…/
bıraktıkları gecenin içinde., bir kıvılcım göz kırptı pervaneye
o kıvılcım ışık oldu., pervane ve çiçek ve dağda kartal yuvası
ve deniz ve yakamoz ve zeytin dalı …

.
Cevat Çeştepe- 2012/2023
"Ay gülümser., güneş olur"