Üzülme Şiiri - Melih Coşkun

Üzülme dostum
Güneş inadına doğuyorsa da acılarının üstüne
Utanma
Günden güne azalıyorsa da
İçinde her ölüm
Utanma
Unuttuğun hiçbir aşk acısı için

Kırık bir dizeye saklanırken
O hep yanı başında duracak sandığın
O hep seni saracak gibi duran
Gider bir vakit hesapsız
Bütün soruların yanıtsız bırakıldığı bir akşam

Hangi güzellik zamanlara sığardı oysa
Hangi aşktı takvimlerde son günü olan
Biten her güzel şey
Sen uzaklaştıkça
Bıraktığın yerde gitgide küçülen bir nesne
Ve sen yine aynı sen
Ufuk çizgisinde bıraktıklarının utancından başka...

Üzülme dostum
Kalp kırılır
Şiir yerinde kalır...