Herkesi hep kendi gibi sanandı,
Dostlarını sevgi ile anandı.
Evlat acısıyla kalbi yanandı,
Ayhan’a kavuştu Üzeyir Akdağ.
Torunlarla acısını bastırdı,
Çevresinde sevgi yeli estirdi.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür ederim.
Yakınmış belli,
Belki hemşehri,
Belki dost, arkadaş...
Ama sevilen, sayılan...
Ne diyelim,
Mekanı cennettir inşallah...
Tebrikler şiire Nevzat Bey...
Sayın Mustafa Bay, katkınız ve değerlendirmeniz için teşekkür ederim.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta