Uzay ve Aşk Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Bu derin boşluğu, yokluğundan oluşan
Dolar mı bilmem ki uzayla doldurursam
Son günlerdeki merakım bu yüzden bilesin
Uzayda bile bilesin ki esin kaynağım sensin

Aklımdaki mesut tabloya bak, uzaya çizdiğim
Güneşi sen çizdim, ben ise dünyan idim
Döndükçe etrafında açacaktım mevsim, mevsim
Her şeyim tamam iken tek eksiğim ise sensin

İlkbahar bir kızımızmış saçları salkım salkım
Her gülüşü ayrı bir haz ayrı bir güzel, tatlım
Yaz ise vakur ve yağız koç gibi delikanlı
Isıtıyor yürekleri, hem cömert hem çalımlı

Sonbahar renk cümbüşü prenses mi prenses
İnce narin bir bedende tıpkı sen... baki heves
Kış ise ağır abi ama bir kalbi var bembeyaz
Yedi düvel karşı koyacak bıraksan, haylaz..

Gündüzleri seyirgâhımdın geceler matemim
Kahramanı biz idik bu aşk dolu hikayenin
....

Kıyamet yaklaşıyor artık çok geç sevgilim
Kıymeti yoktur artık didinip dövünmenin