Uzandı Şiiri - Ahmet Calaman

Bir dal uzandı
Eğri büğrüydü aslında
O zamana kadar çok şey görmüştü
Ve uğraşmıştı uzanmak için gölgeye
Gölge inatçı
Sahipsiz ama isteksiz
Uzaklar kilometreler
Sırıtan umutsuzluk
Dibi yokmu bu kuyunun
Daldıkça son derken ayağı kağıyor
Yine sonsuzluk
Kimine göre an kimine göre bir ömür
Dal uzandıkça gölge kaçıyor
Dedi bir kez dokunsam
Artık o da dokunsun da bitsin dedi
Gölge dala yaklaştı
Elini uzattı biraz
O anda artık ikisi birdi
Dal gölgede gölge daldaydı
Onsuz diğeri,diğerisiz o olmazdı
Olmamalıydıki
Mırıldandı
Ben gölgeyim
Beni istedin hep
Şimdi biziz
Unutma sen bizi istedin ama
Senin bizsizliğide ihtiyacın var
Ben istenirim fakat herşey yapamaz benimle
Sustu dal
Düşündü
Uzanmak için yılları gitmişti
Şimdi dokunuyor
Değermiydiki buna
Aslında hiç düşünmemişti
O zaten aradığıydı
Buldukça içinde kaybomak istediği
Sen olmasan sana sığınmasam
Güneş yüceltse bile beni
Ben sende ölmek
Sende kurumak
Sende kırılmak istiyorum
Şimdi dal sessiz
Gözleri ufka bakar...