Buğulu Şiiri - Ahmet Calaman

Depresif psikolog
Külden biten bilinmezler
Adamlar bağırıyor
Yollar yürür
Kahve ekşi
Suratlar çamurlu
En arkada
Her sonuç neden
Sil kopyala yapıştır
Dün farklı bugün tıpkısı yarının
Aydınlık sokaklarda sessiz kalabalık
Kalabalık içinde yalnız haykıran ben
Camda bir buğu
Silemedim
Bir damla düştü yeniden
Akar
Ince,sessiz aklınca
Fısıltılar
Kafamının içinde uğultular
Silüet
Yaklaşıyor
Uzaklaşıyor
Simdi durdu
Kulaklarımda sigara dumanı
Allahım bu ne sessiz işkence
İnfilak
Yumruk
Camlar ellerimde
Cam pervasız
Kahkahalar
Küçük bir parça
Boynum
Ilk damla yerde
Kaynaştı işte su damlasıyla
Kıpkırmızı değilki artık
Kanım bile bulanık
Yağmur hızlandı kanım hızlandı
Yarış
Silüet camda değilmiş meğersem
Her damlada canım yanıyor
Titreme
Düştüm şimdi
Ellerim cebimde
Ölmeden son rüyam
Elimden tuttu
Göz kırpma
Ağlamaklı gülümseme
Ben gidiyorum
O mu?
Suskun
Olmamış gibi...