Uzaktın Şiiri - Nazlı Altan

uzaktın...
bir balkon mesafesinden bakabilsemde gözlerine..uzaktın..
ben yürüyordum..
sıcak çöl sıcaklarında yanıp kavrulmuştum...
uzun yollardan sonra yeni oturmuştum..
sen sanki hep beni bekler gibiydin..
birgün geleceğimi biliyor gibi susmuştun..
oysa uzaktın...
gölgem düşmüştü yüzüne..
gideceğimi anlatır gibi yürüdüm geçtim önünden..
ama sen yine uzaktın..
kalbim çarptığında sana artık ben de uzaktım..
mecnunun aşkı gibiydi belki..
leylan olamadımki..
birgün pişman olasmda dönemem şimdi..
belki sen son vuslattın..
çok geçmiş bir zamandın yada..
'o bendim' dedin sonra..
belkide aradığım sendin..
yine de tutamadım elinden..
çünkü artık sen bana kimbilir kaç balkon mesafesi kadar uzaktın...
sustum veda ettim sessizce, el salladım..
artık ben senin olmazdım..
ve ben senin olmayı istediğimde anladım...
artık çok uzaktım...