Uzak Ufuklar İçin Şiiri - Erol Çankaya

Yürek de dolunup bitince şehrin vakti
Sokağa çıkılıyor kimseyi görmemek için
Oysa yazdır, tutuştuğu görülür bir gülün
İnsan kaç umut okşar her seher belki
Sözlerin çırpınırken kafanla yürek arasında
Şehir eskir çünkü vakit kararmaktadır.

Yazık ki yaz başlıyor vakit tükenirken
Gözlerinde bir ufuk ki çağrıp durur bu yüzden
Bir vakit ki bomboştur en dolu anlarında
Sözler vardır, yaralı en sağlam yerlerinden
Sözler ki kansızdır o sıcak dudaklarda
Gözlerinde bir ufuk ki çağrıp durmaktadır.

Öyleyse varacaksın sızlayıp duran ufka
Ya bildiğin, bileklerinde vuran yerler
Bastığın bir toprağın o sabah esintisine
Ya da birini tanımak için o uzak kıyılarda
O zaman kardeşim bırakıp gideceksin
Çünkü vakit incelmiş kalbin dışarlardadır.

Elbet inatla kavrasan iyiydi bilmen fakat
Çok denedin, kaydı parmakların işte
Çaresiz bırakıp gideceksin o toprağın koynuna
Hele bu sözler kendini söyeltiyorsa böyle,
Sanki gökte mavilik bile seyreyliyorsa yürü,
Savul bu çalgın yürek ışısın oralarda,

Çünkü o ufuk ki daha sözlerde parlamaktadır.