Uzak Sesler Şiiri - Kağan İşçen

yağmura özentili bugün tüm uzak sesler
hışırtısı yok senliliğin kıyılı bahanesizliğe
uzak sesler uzak noktalara bağlanan umutlar
seninle yağan kara uzanmak bir ilk sabah sonrası
ağaçlar bana böyle yalın durmasaydı
bilmezdik yaprağın düşüşünü ağır yaralı
ve her baharın ders verişini umutsuzluğa

belki evlere çöken ikindi hüznüydü kumrusuzluğumuz
sokaklara taşan bu gösterişli mutsuzluk
tutarlılığı balkonlarda çamaşırlara natebessüm
kendini arayan bir yol bu
kışlık oturma odalarında inancını yitirmiş
eksik sevişkenliği
bu mevsim evcil değil
sadece bir kış sabahı
karlara uzanık bir mavi
kir
geçmişin tamamı
bir çocukluk sayrılığı

şimdi sendin sen değil mi
baharsızlık hastalığım
kar kışkıyamet
soba başında sevişmek dürtüsü
iklimleri yok hayal kuşlarımın

dingin suya sığmıyor gözlerim
seviyorum işte seni

tüm trenleri kaçırdım
bir kendime bir kendimde yokum
bu oyunda sadece sen sev beni