Çocukken., pencereden gördüğüm dağların görülemeyen yüzünü
‘en uzak’ sanırdım… Oysa başka uzaklar da varmış…
Tutamadığın eller., bakamadığın gözler., duyamadığın sesler gibi...
Büyüdükçe anladım., gerçekleşemeyeceğini bildiğin hayaller gibi...
. . . ,
--- bir yakamoz düşer gözlerime...
vakitsiz kalkıp bir sigara yaksam., saatin kaç olduğuna aldırmadan
sonra tavan beyazına resmini yapsam.,sigaramın tüten dumanından
ve uzanıp sırtüstü seyretsem seni., saçını dağıtırken parmak izlerim
düş denizine düşen yakamoz gibi., gözlerinde kaybolsa gözlerim...
. ,
--- sonra bir türkü takılır dilime...
gün gene böyle doğar., en kayıtsız renkler ve tükenmiş heyecanlarla
ve böyle sürer gider., yeniden dönünceye kadar çocukluk dünyama...
.
.
Cevat Çeştepe - 2010/2024
Kayıt Tarihi : 4.4.2024 11:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)