örttüler güya
gizler gibi güzel bir dünyayı
örttüler üstümüze gecenin hangi vakti
hissedilmez örtüden
hissedilmez bir sevgi
uzağındaydık yaşanmışların
uykusundaydık derin derin
ve sanıyordular içinde hissetmeden yaşardık
şeker pembesi gibi
fıstık yeşili gibi
çocukça bir rüyanın
anlaşılan öylesine bir dünyasını
küllendi üstümüz
söndürdü sandılar sanki yıllar
sandılar çabucak unutulacaklar
unutulmadılar
içimizde durur yaralar
içimizdeler
hâlâ sıcak hâlâ alev gibi yanarlar
sevgili hısımlar
akrabalar dostlar
ve
analar babalar
kıramadınız çatal budak duygularınızı
küçüğünden bir söz
bir dokunuş
hafif ve ıslak
olsa birazcık ta ılıktan sıcak
ne var ki bunda
ne var mal kaçırır gibi
sevgiden kaçıracak
siz
biz
çocukluğumuz yani geçmişimiz ve şimdimiz
ne kadar ötedeler sizden
ne kadar da uzaktalar
değil mi
ne ki eksiği yaşamın
sabahın ilki
sevgisi küçücük minnacık bir gülümsemesi
ve ocağınızdan “güle güle”si
sevgisi biri akşamın
“hoş geldin”inde gizli
iki kelimecik değil mi hepsi
bakın
iki öğüne sığdı bile
varsın en cimrisi olsun beklentilerin
varsın en pintisi
nasıl da baktırır yüzünüze küçücükten bakışları
minnacık
nasıl da takılmaz gözünüze yaşarmazsınız
deyin
bir ufak soğan hani arpacık
azıcık merhamet azıcık yaşartsın
biz ve bu kadarcık isteğimiz
sevgisini gizleyen
siz
sevgi eksikleri
tam oradayız orta yerde
görürsünüz
iyi bakın iyi bakın
oradayız
yan odanızda
okulda
işte
sokakta
her yanınızda
mutludan öte
derinden de derin
beklediğimiz çok değil
en sıradanı
birazcık güzelidir sözlerin
daim ağlatmaz ki doğa
kıymaz ki cana daim
belli belirsiz işte yaşam
bir o zaman
bir bu zaman
yutturuveriyor bilmeyiz
acı ve sessiz
adı: SEVGİSİZLİK
zehirden ilacını
bir deli diken
bir batıyor bir çıkıyor kimi zaman
belki ağlatmıyor hemen
lakin bal gibi yalatıyor zehrini her yaşın
atsanız ciğerden bir lokma nefes eksilmezsiniz
bir avuç
biraz
savuruverseniz bir arpa boyu
ister azıcık olsun
ister boş yere
asılı durursunuz en âlâsından
kalbimizde olursunuz
bir teberik bir üzerlik
bir nazar boncuğu
en mavisinden
siz bunu bilmez siniz sevgisi gizliler
sığdıramayız göğe yere
sığınağımız küçücük
ve sığınağımız tek
çocuk yüreğimize
18 Haziran 2005/DENİZLİ
Mehmet Necip ÖzmenKayıt Tarihi : 3.4.2007 13:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!