Uyuz Şiiri - Veysel Şimşek

Toplum yüz karası çok numarası,
Bukelemun tipli kaçın kurası,
Dilliksiz kimseyle olmaz arası,
Dost desende kıymet bilmezki uyuz.

Uyuz insan benzer yırtıcı kuşa,
Sahiptir yırtıcı tırnağa dişe,
Ben uyaza uyuz dememki boşa,
Her gün bir dengede kalmazki uyuz.

Uyuz bir hastalık adıdır tende,
Yanar dönerlere diyorum bende,
Yeri yok uyuzun imanda dinde,
Saygı hatır hürmet bilmezki uyuz.

Şeytandır uyuzlar iki bacaklı,
Sinsi kin kibiri içinde saklı,
Sade uyuzluğa çalışır aklı,
Versende nasihat almazki uyuz.

Art niyetli emellere ulaşır,
Düzen bozar herkes ile dalaşır,
Çoktur uyuz aramızda dolaşır,
Şükredip imana gelmezki uyuz.

Bıktım zorbalardan bıktım uyuzdan,
Anlamaz dinlemez sohbetten sözden,
Benim uyuzlara öfkem bu yüzden,
Yaşar aramızda ölmezki uyuz.

İnsan yaratılmış şeytan damarlı,
Derim uyuzlara alltın semerli,
İnsanlıktan uzak şer oğlu şerli,
Dostluğa üç adım gelmezki uyuz.

Veysel der tükürmem baktığım yüze,
Hep dikkat ederim söylediğim söze,
Ben uyuzdan uyuz oldum uyuza,
Asla iyilikten bilmez ki uyuz.